Bijzondere mensen verdienen een bijzondere behandeling

Soms, heel soms kom je iemand tegen en die een hele bijzondere indruk op je achter laat.

Vorige week stappen er twee mensen bij ons bedrijf binnen. Een op het eerste gezicht leuk jong stel, netjes en verzorgt. De vrouw neemt het woord en vraagt of we ook hoekbureaus hebben en eventueel een ladeblok. We lopen eerst naar de bureaus toe en ik zie dat de man (Edwin) een beejte moeilijk loopt. Zijn vrouw (Angelique) gaat verder met aan te geven wat ze zoeken en welke kleur het moet zijn. Zoals altijd probeer ik door te vragen waarom ze een hoekbureau wilt en ze geeft aan ruimte nodig te hebben maar de kleur is wel bepalend want het komt in de huiskamer te staan. Tot op dit punt heeft Edwin nog geen woord gesproken. Zijn vrouw loopt bij ons vandaan en ik vraag Edwin waarom persé een hoekbureau? En toen begon hij te praten en zei: ... Ik..... praat...... moeilijk -met lange tussenpauzes-. Waarop ik lachte en zei dat ik alle tijd had! Samen -aangevuld door zijn vrouw Angelique- werd mij uitgelegd waarom het eigenlijk een hoekbureau moest worden. Ik heb hun hierin kunnen overtuigen dat een recht bureau in dit geval handiger was. Nadat - na enig twijfelen over de kleur- was de keuze uiteindelijk gemaakt. Tijdens het uitzoeken van de meubels vroeg ik Edwin uit belangstelling wat hem overkomen was. Hij gaf aan door kanker getroffen te zijn en met chemotherapie te zijn behandeld. Gevolg van deze chemo was dat hij 2x een herseninfarct had gehad en bijna de eeste jaren niks meer kon en praten nu weer moeizaam ging. Hierna grapte Edwin nog: Heel erg bedankt dokter! met een dikke glimlach op zijn gezicht. Wat mij vooral op viel was de enorme positieve houding van Edwin, ongekend. Zoveel om te klagen maar toch je van hem geen enkel negatief woord.

Afijn de spullen uitgezocht én een prijs afgesproken en tevens gezegd dat we na het weekend zouden gaan leveren, waarschijnlijk op dinsdag. Maandag zou mijn vrouw en tevens collega met de factuur en werkorder bezig, echter had dit geval mij al behoorlijk bezig gehouden afgelopen weekend. Ze vroeg mij welke items er op de factuur moesten staan waarop ik zei: “zullen we gewoon geen factuur sturen? De man heeft al zoveel mee moeten maken, laat het een leuke meevaller voor hun zijn.” Zo gezegd, zo gedaan. Ik heb Edwin ge-appt of de bestelling ook nu geleverd kon worden, dit was geen enkel probleem. Dus spullen in de bus en gelijk maar die kant op, rond 12 uur zou ik er zijn. Daar aangekomen werd ik vriendelijk ontvangen door Edwin, Angelique én de hond. Nadat we de spullen hadden geplaatst zag ik dat de bureaustoel ook niet echt geweldig was. Ik riep gelijk enthousiast oohw dan moet je ook nog even een stoel bij me halen, op dat moment bedacht ik dat ze natuurlijk nog niet wisten dat ze voor de spullen geen factuur zouden krijgen. Ik haastte me te zeggen dat de stoel gratis zou zijn! Angelique werd hier wel blij van zei ze. Waarop ik gelijk zei: Ja want het zou wel wat zijn als deze spullen krijgt en dan voor de stoel zou moeten betalen…… Het werd heel even stil en zowel Edwin als Angelique lieten duidelijk merken overrompeld te zijn. Angelique zei gelijk: “de kerstman is vroeg dit jaar!” 

Vandaag (14-11) zijn ze nog even geweest om hun mooie leren bureaustoel op de halen en we hopen dat ze er nog lang van zullen genieten! Daarnaast hebben we er leuke kennissen aan over gehouden.

Aaldrik Pultrum.

PS. Als de wereld vol zat met positieve mensen als Edwin, wat zou het dan een fijne wereld zijn! 

Voor de belangstellende heeft Edwin zijn verhaal vertaald in een boek: Volle kracht vooruit..... Kanker en afasie. Mocht iemand het willen lezen, stuur me maar een mail dan zorg ik dat het boek jullie kant op komt. (kosten €17.50 incl. verzending)